"LE TONNEAU SAOUL" d'ALICE GUY FILM CATASTROPHE UN TRAIN PASSE, UN TONNEAU SAOUL DORT SUR LA VOIe..... VOIR LE "TONNEAU SAOUL" d' ALICE GUY KLIK HERE
http://www.dailymotion.com/video/x5y63f_le-tonneau_shortfilms
14. Alice Guy była pierwszą kobietą, która zajęła się reżyserowaniem filmów. Tym samym stała się pionierką przemysłu filmowego, tworząc po raz pierwszy filmy fabularne, a nie jak dotychczas dokumentalne.
Jej ojciec był właścicielem kilku księgarni w Chile. W czasie, gdy Alice miała się urodzić, jej matka wróciła na krótko do Paryża. Przez pierwsze kilka lat życia dziewczynka pozostawała pod opieka babci mieszkającej w Szwajcarii, aż do czasu, gdy jej matka przywiozła ja do Chile, gdzie mieszkała przez dwa lat. W wieku dziesięciu lat została wysłana do szkoły we Francji, a gdy była nastolatką jej rodzice wrócili z Chile. Krótko po przeprowadzce zmarli jej ojciec oraz brat.
W 1894 Alice została zatrudniona jako sekretarka w firmie fotograficznej, której dyrektorem był Léon Gaumont. Wkrótce firma przestała istnieć, a Gaumont postanowił rozkręcił włąsny interes. Wkrótce jego firam stała się głównym motorem, rozkwitającej we Francji sztuki filmowej. Alice postnowiła dołączyć do "Gaumont Film Company", co było początkiem trwajacej ponad dwadzieściapięć lat kariery filmowej, podczas któej Alice brałą udział w tworzeniu ponad 700 filmów.
W latach 1897-1906 była głównym producentem firmy Gaumont'a, oraz pierwszą twórczynią na świecie, która systematycznie rozwijała narrację filmową. W 1906 roku wyprodukowała swój pierwszy "kolorowy"film- "The Spring Fairy", który był jednocześnie jednym z pierwszych filmów nakręconych w kolorze. Była promotorką wielu nowatorskich technik filmowych min efektów specialnych, polegajacych na montowaniu niektórych fragmentów filmu "od końca"
W 1907 r. Alice poślubiła Herberta Blaché, który wkrótce został menagerem Gaumont'a w Stanach Zjednoczonych. Po współpracy z mężęm w USA, Alice w 1910 r. dołączyłą do George A. Magie, pracując z nim nad stworzeniem The Solax Company. Po pewnym czasie dołączyła z mężem do nowej firmy -Flushing, powstałej w Nowym Jorku. Alice była tam reżyserką, a Herbert menagerem produkcji. Po dwóch latach ich sytuacja finansowa była na tyle dobra, że mogli pozwolić sobie na zainwestowanie nawet 100,000$ w rozwijanie technologii filmowej.
Alice rozwiodła się z mężem kilka lat później. Wraz z upadkeim przemysłu filmowego na Wschodnim Wybrzeżu, na rzecz bardziej przyjaznego Hollywood jej kariera filmowca róznież się skończyła
W okresie filmu niemego orkiestra na planie filmowym była zjawiskiem powszechnym, a jej zadanie polegało na wprowadzeniu aktorów w stosowny nastrój. Uważa się, że praktykę tę zapoczątkował D.W. Griffith podczas realizacji filmu "Judith Of Bethulia" (USA, 1914), chociaż Blanche Sweet, gwiazda z tego filmu, nie przypominała sobie, by w czasie zdjęć do filmu towarzyszyła jej muzyka. W rzeczywistości muzyka została wprowadzona na plan filmowy w okresie późniejszym, przez pierwszą kobietę-reżysera, Alice Guy. Posłużyła się ona muzyką gramofonową podczas realizacji filmu "Życie Chrystusa" ("La Vie de Christ"; Francja, 1906), by tym sposobem pomóc aktorom w wyrażaniu swoich emocji. Z czasem praktyka ta przyjęła karykaturalną formę. W roku 1927 prasa doniosła, iż Grecie Garbo nie wystarczała sama tylko muzyka, wobec czego zażyczyła sobie, żeby na planie towarzyszył jej również śpiewak. Do studia zaproszono więc solistę, który z towarzyszeniem orkiestry wykonywał przez megafon serenady. Inna wymagająca gwiazda stała się przyczyną jeszcze większego zamieszania, choć nie z własnej woli. Podczas wojny toczącej się między Polą Negri i Glorią Swanson, których osobliwości były zbyt przytłaczające, by gwiazdy mogły zgodnie egzystować w jednej wytwórni, reżyser Glorii Swanson, Allan Dwan, wynajął 70-osobową orkiestrę dętą, aby zagłuszała hałasy dobiegające z sąsiedniego planu Poli Negri, dając jednocześnie polskiej aktorce do zrozumienia, że powinna nieco powściągnąć swój ognisty temperament.
